تأثیر آموزش شیوه های برقراری ارتباط صحیح با والدین و فرزندان بر میزان تعارض بین آنها در دانش آموزان دختر مدارس متوسطۀ شهر ایلام

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش شیوه های برقراری ارتباط صحیح والدین و فرزندان بر میزان تعارض بین آنها بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه است. جامعۀ آماری پژوهش را کلیۀ دانش آموزان دختر دورۀ متوسطۀ شهر ایلام در سال تحصیلی 93ـ1392 تشکیل می دادند که از میان آنها 180 نفر به شیوۀ نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب، و پرسشنامۀ تعارض نوجوان (پرینز، 1979) برای آنها (دختران نوجوان) اجرا گردید. تعداد 48 نفر از آنها که نمرات تعارض بالا با والدین خود داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش به سه گروه جداگانۀ 12 نفره (پدران، مادران و خود فرزندان یا دانش آموزان) و یک گروه 12 نفره، به عنوان گروه گواه برای هر سه گروه آزمایش تعیین شدند. هر کدام در 8 جلسۀ آموزشی شیوۀ برقراری ارتباط صحیح شرکت کردند. در پایان پس آزمون (شامل پرسشنامۀ تعارض نوجوان cbq (پرینز، 1979) روی گروههای آزمایش و گواه اجرا گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شدند و یافته های پژوهش نشان داد که آموزش شیوه های برقراری ارتباط صحیح به والدین و فرزندان آنها، تا حدود بسیار زیادی بر میزان کاهش و رفع تعارض میان آنها مؤثر است. بین میانگین نمره های پس آزمون گروههای آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود داشت و این بدان معنی است که در گروههای آزمایش، به علت تأثیر آموزش تعارض بسیار کمتر شده است. (001/0>p).